Meşhur hikâyedir. Yine de anlatalım:

“Bir adamın haylaz, yaramaz bir oğlu vardı. Adamcağız oğluna yeri geldikçe:

— Oğlum sen adam olmazsın, derdi.

Babasının bu sözleri ise çocuğun çok zoruna giderdi. Bir gün gene babası aynı sözü tekrarlamıştı. Çocuk başını aldı gitti, İstanbul'a geldi, okumaya başladı. Çocuğun tek muradı adam olmak ve babasını mahcup etmekti.

Nitekim okudu, uğraştı ve türlü imtihanlardan sonra Osmanlı Devletine paşa oldu.

Unutmamıştı babasının kendine söylediği sözleri. Emrindekilere, gidin filân memlekette, filân köyde şu isimde biri var, onu İstanbul'a huzuruma getirin, diye emir verdi.

Paşanın adamları gittiler ve söylenen köyde paşanın babası Mehmet Efendiyi buldular. Yanına varıp:

— Seni Paşa Hazretleri İstanbul'a huzuruna çağırır, hazır ol gideceğiz, dediler.

Adamcağız şaşırmıştı. Bir Paşa Anadolu'nun fakir köylüsünü niçin huzuruna çağırsındı.

Ne ise emir emirdir, hazırlandı, İstanbul'a yola çıktılar...

Günler sonra, o zamanın şartları altında İstanbul'a varıldı... Adamcağız hâlâ suçunun ne olduğunu bilmiyor, paşa beni ne yapacak, diye düşünüyordu. Adamcağızı Paşa'nın huzuruna çıkardılar... Büyük bir debdebe ile babasını huzuruna kabul eden paşa:

— Beni tanıyabildin mi, ben kimim, diye sordu. Yaşlı adam büyük bir korku içinde idi. Oğlu olduğunu bilememişti.

— Siz Sadrazam Efendimizsiniz, dedi.

Paşa intikamını almış olmanın gururu içinde:

— Ben senin oğlunum! Hani sen bana iki sözünün birinde «Adam olmazsın» derdin. Bak işte adam oldum, hatta paşa bile oldum, dedi.

Adamcağız meseleyi anlamıştı:

— Beni ta uzaklardan buraya bunu söylemek için mi çağırdın? Ben sana Paşa olamazsın dememiş, adam olamazsın demiştim. Sen ise beni buraya çağırmakla benim sözümü doğru çıkardın, dedi.”

*

Adam olmak farklı, makam mansıp sahibi olmak, etiket taşımak farklı…

Eminim birçok “devlet”lu, makamının karşısındaki aynada görkemli oturuşunu seyredip “Ne adamım be!” demekten kendini alamıyordur.

Adam olmak öyküde anlatıldığı gibi "vezir" olmak mıdır?

*

Türkçe Sözlükte “adam olmak” şöyle tanımlanmaktadır:

“Gelişmek, büyümek; iyi yetişmek, iyi bir duruma gelmek; toplum kurallarına uyuyor olmak”

Bu tanım makam sahibi olmakla eş değer bir anlam taşıyor mu, “Devlet”lu  olanların ne kadarı bu liyakati taşıyor bilemem.

Yanılmayı isterim ancak bildiğim bir şey var ki garp cephesinde değişen çok şey yok gibi!

Yazılıp çizilenler, duyulanlar, bir kısım yapılanlar bunu teyit ediyor.

*

Sarmaşıklar güçlü çınarların gövdesi üzerinde yükseliyor, yaprakları içinde gizleniyor ve herkes olanları çınardan biliyor!

Sarmaşık da çınarın gücünü kendi gücü sanıyor!